മഴ പോലെയായിരുന്നു അവളുടെ ഭാവങ്ങള്‍...
ചാരിയും പെയ്തും, പെയതോഴിഞ്ഞും...
ഞങ്ങളില്‍ നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്നു എന്നും..
നൃത്തം ചെയ്തു തുടങ്ങുമ്പോള്‍...
അവള്‍ ആര്‍ത്തലച്ചു പെയ്യുന്ന പെമാരിയായിരുന്നു...
ആരുടെയൊക്കെയോ കൈകളാല്‍ ബാലിയാടപ്പെട്ടപ്പോള്‍
ഒറ്റപ്പെട്ട മഴയായി ഞങ്ങളുടെ നെഞ്ചില്‍ മാത്രം പെയ്തു നിന്ന്..
കുഞ്ഞിനെ വയറ്റില്‍ ചുമന്നപ്പോള്‍ അവള്‍
ചാറ്റല്‍ മഴയായിരുന്നു...
ഒരു സുഖമുള്ള ഓര്മ പോലെ അവള്‍ പെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു...
നിമിഷങ്ങള്‍ കൊണ്ടവള്‍ സംഹാരതാണ്ടവം ആടി...
എല്ലാം നസിപ്പിച്ചവല്‍ പെയതോഴിച്ചതെല്ലാം
പെറുക്കിയെടുത് വീണ്ടും മേഖങ്ങളിലെക്ക്....
ഞങ്ങളിനിയും ഭൂമിയില്‍ ബാകിയാകുന്നു...
അവളുടെ പെയ്തിനായി കൊതിച്ചു കൊണ്ട്, പ്രതീക്ഷിച്ചു കൊണ്ട്.....
